Mag ik je Lientje noemen? Beste Lientje, ons land kent slechts vijf acteurs en actrices. Althans, daar begint het op te lijken. En jij, lucky Lientje, maakte om onverklaarbare reden deel uit van dit talentvolle eliteclubje. Voor elke Nederlandstalige productie werd je van stal gehaald. Een romantische komedie? Oorlogsfilm? Documentaire over lichtgevende diepzeedieren? Mens, jij was overal wel voor te porren. Daar ging je dan, daar zagen wij je weer: in galop van de ene kant van het witte doek naar de andere (althans, ik ga ervanuit dat jij dat was, daar in de schaduw van Carice). Tot vervelens toe. Je acteerde dat je kon toneelspelen. Soms viel je uit je rol. Dan vonden wij je een beetje sneu. En hemel zij geprezen: meestal hield je je bek. Wat ons de aanblik bespaarde op dat gigantische gebit van je.
Leipe Lientje, ik heb jou nooit begrepen. Jij jezelf wel? Je schreef columns in niet nader te noemen vrouwenbladen. Waarom dan toch? 'Schrijven is mijn hobby,' zei je. Ja. Ik heb als hobby tuinieren maar daar val ik jou toch ook niet mee lastig. Je mag best weten dat ik een broertje dood heb aan al die BN'ers die zo nodig een column willen schrijven. Iets met een schoenmaker en iets met een leest. Gelukkig maar dat jullie schrijfsels eerst door vakkundige mensen worden
Ach, het is te laat. Ik kan het je niet meer vragen. Jammer. In het harnas ben je gestorven, tijdens een brute seksscène met Antonie Kamerling. Met lange tanden ten onder. Geheel tegen alle verwachtingen in (men dacht dat niet jij maar Antonie zou overlijden, van ellende). Filmminnend Nederland rouwt. En eindelijk sta je nu echt een dagje alléén in de spotlights. Daar heeft Carice niet van terug. Geniet ervan, Halina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten